Jak utonąć w muzyce, komiksach i TYM kimś? - recenzja "Eleonor i Park"

autor- Rainbow Rowell

tytuł- "Eleonora i Park"

rok wydania- 2015

wydawnictwo- Otwarte, seria Moondrive

liczba stron- 356

Człowiek jest nietypowym stworzeniem. Owszem składa się z takich przyziemnych rzeczy, jak skóra, mięśnie i kości. Choć jest taki stan, który zupełnie zmienia człowieka. Pod jego wpływem już nie jesteś tylko ciałem. "Sprawiał, że czuła się jak coś więcej niż suma swoich części."Jedni twierdzą, że to "coś" jest bardzo niebezpieczne, a inni nie mogą bez tego żyć. Ten stan to miłość. Czy czeka on każdego? Nie wiemy, ale czytając książkę Rainbow Rowell marzymy o tym całym sercem.

Eleonora jest... inna. Nie, nie inna, lecz unikatowa. "Eleonora miała rację- nigdy nie wyglądała ładnie. Wyglądała jak dzieło sztuki, a sztuka nie może być po prostu ładna; sztuka ma wywoływać emocje." Ubiera się nietypowo, krawaty we włosach, za duże koszule, tony naszyjników i do tego wszystkiego jej włosy, wściekle rude. Najstarsza z piątki rodzeństwa, mieszka z rodziną, w małym domu. Nie wiedzie im się najlepiej. Jej kontakty z matką pogorszyły się po pewnych niepokojących wydarzeniach z ojczymem. Eleonora musi dbać sama o siebie. 

Twardo stąpa po ziemi. Uważa Romeo i Julię za bogate dzieciaki, które dostawały wszystko co chciały. Pięknie recytuje poezje. Jej życie jest jak jeden wielki sztorm, aż do momentu, gdy spotyka Parka. Dziwny Azjata. "Była niemal pewna, że jest Azjatą. Ale trudno było stwierdzić na pewno. Miał zielone oczy. I skórę koloru słoika z miodem oglądanego pod słońce." Ubiera się na czarno, ciągle słucha muzyki na Walkmanie i czyta komiksy. Trzyma się z boku. Oboje całkiem rożni, ale czy na pewno? 

Wszystko zacznie się od tego nieszczęsnego autobusu. Dwójka szesnastolatków siedzących koło siebie w busie, z każdą podróżą będą bardziej połączeni. Pierwsze uczucie. 

Dawno nie czytałam takiej książki. Niepozorna, a kryjąca w sobie coś wielkiego. O miłości, o radości, o niepewności. Od kiedy usłyszałam, że "Eleonora i Park" ukaże się w Polsce, nie mogłam usiedzieć w miejscu. Nie zawiodłam się! :) Jest to oryginalna historia o pierwszej miłości pod koniec lat 80`. Można powiedzieć, iż nie ma tam jakiś nie wiadomo jakich fajerwerków, ale czy one zawsze są potrzebne? W tej konkretnej powieści, tylko by przeszkadzały. Eleonora i Park, pomimo rzeczy które ich dzielą po woli do siebie docierają. Od początku wiemy, że z niepozornego zerkania przez ramię na komiksy zrodzi się uczucie i to nie byle jakie. "Chciała się w nim zatracić. Chciała się wokół niego owinąć, jak opaska uciskowa. Gdyby mu pokazała, jak bardzo go potrzebuje, pewnie uciekłby daleko." Każde z nich ma w swoim życiu góry do pokonania. Eleonora nie ma łatwego domu. Mieszka w nim, ale nie czuje się jego częścią. Park, który jest zawsze nie taki jak ojciec by chciał, zawsze zbyt na boku, zbyt ... Wszystko się zmienia gdy tych dwoje się spotyka. Podoba mi się zarówno charakter jego jak i jej. 

Autorka bardzo dobrze i powoli poprowadziła tą historię. Zarówno pierwszy jak i drugi plan jest wykreowany tak, aby czytelnik poczuł się jakby tam był. Oglądamy wszystkie wydarzenia z punktu widzenia raz Parka, raz Eleonory. To dobry zabieg, bo pozwala się zbliżyć po równo do obojga. 

Książka ewidentnie o miłości, tej pierwszej tej najdelikatniejszej. Zakochałam się w niej. Polecam wam ja gorąco, bo warto. Jeśli szukacie przyjemniej książki z poruszającym serce zakończeniem, to "Eleonora i Park", są dla was.